Bu çocuğun suçu ne?

[Keyf-i Mizah]

Hani kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlar vardır ya... Ya da ne bileyim, sözün bittiği yer de denilebilir. Velhasıl, o anda söz de uçar, yazı da... Ortada hiç bir şey kalmaz. İç burkan, yürek sızlatan bir fotoğraf karesinden başka... O fotoğraf ki, altına sadece ‘yorumsuz’ yazılıp tarihe not da düşülebilir. Lakin yine de sessiz kalmaya, susmaya gönül razı gelmiyor. Söylenecek bir şeyler olmalı diye düşünüyor insan. Söylenmeli mutlaka. Ne söylenmesi, haykırmalı, bangır bangır bağrılmalı. Karşıyaka-Kasımpaşa maçından sonra tribün teröristlerinin yarattığı dehşet ortamından yavrusunu kaçıran babanın Saycan Sayım’ın objektifine takılan çaresizliği karşısında susmalı mıyız? Asla! Hangi kitapta yazar, parmak kadar çocuğa ömrü boyunca unutamayacağı bir travmayı yaşatmak? Hangi delikanlılığa sığar çoluk, çocuk demeden tribünleri yangın yerine çevirmek? Söylenecek son bir söz bulmalıyız bunlara: Lanet olsun hepinize...